Bo tylko krowa zdania nie zmienia Czy w kinie było już wszystko? Czy pokazanie czegoś nowego, świeżego, nowatorskiego, czy choćby zahaczenie o nieznane do tej pory obszary, to wyzwanie na poziomie odkrycia leku na raka? Wreszcie, czy jeśli coś jest po prostu dobre, to czy powinno być skreślane na wstępie „tylko” dlatego, że jest w pewnych kwestiach wtórne?

Film vs książka wg PA Chwila Historyczna, gdyż pierwszy raz mamy do czynienia z tekstem, który nie wyszedł spod moich palców. Paweł postanowił podzielić się ze światem swoimi przemyśleniami nt. „Dziewczyny z Pociągu”. A tak się składa, że zarówno wersja kinowa, jak i ta książkowa nie są mu obce.

  Pokaż mi swój telefon, a powiem ci kim jesteś Komora maszyny losującej jest pusta. Następuje zwolnienie blokady. Rozpoczynamy losowanie dowolnej liczby filmów ze 100 szeroko uznanych za „dobre”, bądź „bardzo dobre”. I na 99% zwycięzcami będą same produkcje rodem z Hollywood. Ale… zostaje jednak ten magiczny 1% szans, że wśród całego tornada pozycji prosto z „Fabryki Marzeń”, wyłamie się i przebije obraz, który ze Stanami nie ma nic wspólnego. I tutaj kierujemy nasz wzrok w stronę Europy, a konkretnie słonecznej Italii.

A już zwątpiłem w 2016r… Momentami aż miałem ochotę tam być. Widząc obrazy, takie jak ten powyżej. Patrząc, jak bohaterowie jeżdżą po bezkresnych, pustych drogach w towarzystwie tylko i wyłącznie malowniczego nieba. Jak wpatrują się w milczeniu w dal, z pewną nostalgią, ale przede wszystkim chyba z uczuciem… wolności… wolności, której nie dało się wraz z nimi nie poczuć.

A jesteś tego pewien? Pomyliłem się… nie jakoś bardzo, ale jednak… Jeszcze przed obejrzeniem filmu byłem przekonany, że wiem o czym jest. Było o nim dość głośno już przed samą premierą, więc siłą rzeczy pewne hasła, skróty fabuły itp. przewijały się we wszystkich mediach. Wszędzie mniej więcej to samo, co tylko utwierdzało w przekonaniu, że wiadomo co będzie głównym wątkiem. Jak już wspomniałem – pomyliłem się.